‘Wat is dat nu juist, het vak expressie?’ Een onverwachte vraag op het oudercontact afgelopen maandag. De interesse kwam vanuit de enthousiaste verhalen van zijn dochter. Ik trachtte een korte samenvatting te maken van hoe ik mijn vak zie. ‘Mijn leerlingen moeten groeien, durven, ontdekken en zich durven uiten. We gebruiken hiervoor alle expressievormen: woord, beeld, dans, beweging...

Deze maand dompelde ik mijn tweedejaars onder in de Guerillapoëzie waarin vooral een noodkreet duidelijk werd naar ons minister van Onderwijs. Een grote verontwaardiging wanneer we een kort gesprek hadden over de beslissingen die in de pijplijn zitten in het onderwijs. Want meneer Weyts…. voor mij en mijn leerlingen is ‘Kunst het waard’!

Een maand lang ontdekten de leerlingen van 2ART de wondere wereld van poëzie en street art. Ze ontdekten dat poëzie zo veel meer kan zijn dan enkel dat stereotype, stoffige beeld van rijmen en dichten. ‘Poëzie kan alles zijn !’, was de conclusie van onze eerste les. Het experimenteren kon beginnen. Voor mijn leerlingen bleek geen vergelijking te klein om te uiten hoezeer kunst hen beïnvloed. ‘Kunst is voor mij als een vis voor een visser’, dichtte Emma, wiens vader graag aan het water vertoeft.

Het spel der poëzie werd met volle overtuiging gespeeld. Er werd geëxperimenteerd met oneliners, stiftgedichten… Zelfs performances werden in verschillende klassen opgevoerd. Dit alles onder mijn motto: ‘Durven en doen!’. Het voelde als een spel zonder grenzen. De leerlingen van 2 Artistieke Vorming hebben van PIKOH een wonderbaarlijke poëzieschool gemaakt, de eerste ooit!  

Krachtige oneliners

Het was een woelige periode en jammer genoeg viel voor vele klassen de laatste les van ons experiment in het water. Een creatieve oplossing werd meteen met veel enthousiasme onthaald. Mijn leerlingen hebben poëzie thuis en in hun omgeving verspreid. Het gebruik van de sociale media leent zich er perfect toe om poëzie zichtbaar te maken. Leerlingen verstuurde gedichten via Messenger, inspirerende quotes verschenen op hun eigen profiel. ‘Als ik val, sta ik op en als ik sta, val ik op’, schreef Stien Ruymen op haar Instagram. 

Ook thuis werden boodschappen gedeeld. Krachtige oneliners passeerde de revue en complimenten werden verstopt tussen de kledij van familieleden en spiegels werden met lippenstift aangepakt. ‘Haast je traag!’, vonden de ouders van Mare Beelen in hun auto terug. Een boodschap dat voor velen onder ons van toepassing is.

Het leven staat stil en draait in zijn volle kracht ook gewoon door. Zo voelt het althans voor mij. Ook mijn leerlingen gaan mee in de molen van mondmaskers, handen ontsmetten en afstand houden. Ik ben ervan overtuigd dat het vak expressie zijn waarde nog meer zal kennen na deze periode. Je durven uiten is het hoofddoel van elke les en mijn leerlingen doen dat goed, KEIGOED! Merci mijn schatten, het is jullie energie, enthousiasme en prachtige werken die mij doen stralen.

Ik ben verrast geweest en ook andere collega’s mochten op de laatste dag voor de vakantie de kracht van poëzie ervaren. Mevrouw Jans kwam te weten hoe snel haar lessen gaan. Meneer Theunis was blij geen boete te vinden achter zijn ruitenwisser. Ik kreeg een dankjewel in mijn mailbox. Deze boodschappen van steun, liefde en schoonheid zorgen ervoor dat wij blijven doorgaan.

Ik deed een belofte tijdens de start van dit project. Ik zou samen met hen laten zien dat kunst nodig is. Dat kunst bijdraagt aan een mooiere wereld. Langs deze weg een groot applaus, een virtuele knuffel maar vooral een ode aan hun werk. Jullie passie en creativiteit verdient een 11 op 10. Ik zou het niet beter kunnen verwoorden dan 1 van mijn leerlingen het beschreef: ‘You all are the cutest cuties in this god damn world’.

Een glunderende leerkracht, jullie zijn gewoon buitengewoon!

Liselotte Vandecruys

Leerkracht  2ART - PIKOH